Fyrsta íslenska jólaguðspjallið frá árinu 1540

En það bar til á þeim dögum að það boð gekk út frá keisaranum Ágústo, það heimurinn allur skyldi skattskrifast ...

Þá fór og Jósef af Galílea úr borginni Nasaret upp í Júdeam, til Davíðs borgar, sú er kallast Betlehem, af því að hann var af húsi og kyni Davíðs, að hann tjáði sig þar meður Maríu, sinni festarkvon óléttri. En það gjörðist þá þau voru þar að þeir dagar fullnuðust að hún skyldi fæða.

Og hún fæddi sinn frumgetinn son og vafði hann í reifum og lagði hann niður í jötuna því að hún fékk ekkert annað rúm í herberginu. Og fjárhirðar voru þar í sama byggðarlagi um grandana við fjárhúsin, sem varðveittu og vöktu yfir hjörð sinni. Og sjá, að engill Drottins stóð hjá þeim og Guðs birti ljómaði kringum þá. Og þeir urðu af miklum ótta hræddir,og engillinn sagði til þeirra:

Eigi skuluð þér hræðast, sjáið, því ég boða yður mikinn fögnuð, þann er sker öllum lýð, því í dag er yður lausnarinn fæddur, sá að er Kristur Drottinn, í borg Davíðs. Og hafið það til merkis: Þér munu finna barnið í reifum vafið og lagt vera í jötuna. Og jafnskjótt þá var þar hjá englinum mikill fjöldi himneskra hersveita sem lofuðu Guð og sögðu: Dýrð sé Guði í upphæðum og friður á jörðu og mönnum góðvilji.

- Þetta er jólaguðspjall Lúkasar, eins og það birtist í Nýja testamenti Odds Gottskálkssonar árið 1540. Ótrúlegt hvað tungan hefur haldið sér í nær 500 ár!

Boðskapurinn breytist ekki